Θετικά αποφθέγματα για την ευτυχία και "motivation quotes" γεμίζουν κάθε μέρα τις διαδικτυακές και όχι μόνο ζωές μας. Η θετική ψυχολογία μοιάζει να είναι το ζητούμενο τα τελευταία χρόνια , ζητώντας από το πρόσωπο να σκέφτεται θετικά και να αφήνει στην άκρη τις έγνοιες .Ωστόσο, η ευτυχία και η αντιμετώπιση των δυσκολιών προϋποθέτει πρώτα από όλα αναγνώριση του προβλήματος και αποδοχή καθώς και νοηματοδότηση του βίου μας ώστε να υπερκεραστούν οι δυσκολίες
Μη μένετε στην επιφάνεια, φτάστε βαθιά στο πρόβλημα
Τα ''posts'' αυτοβοήθειας και τα διάφορα ''motivation quotes'' για την ευτυχία αντιμετωπίζουν επιφανειακά τον άνθρωπο. Έχουμε περάσει σε μία εποχή που το να δείχνεις ευτυχισμένος, χωρίς έγνοιες και προβλήματα, φαίνεται σαν καταναγκασμός. Είναι όμως πραγματική ανάγκη να δείχνουμε ότι είμαστε συνέχεια καλά και να ωθούμε τον εαυτό μας να είναι αδιαλείπτως χαρούμενος και ευτυχισμένος; Ή μήπως το πραγματικό όφελος προκύπτει όταν ανακαλύψουμε το πρόβλημα, το διαχειριστούμε και βρούμε, μέσω της επίλυσης του, την ψυχική μας ισορροπία;
Δώστε χώρο στη θλίψη
Το σύγχρονο ''lifestyle'' που προβάλλεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ενημέρωσης δεν δίνει χώρο στην γνήσια την αυθεντική θλίψη και στη στεναχώρια, στη φυσιολογική κατάθλιψη, που μπορεί να περάσει οποιοσδήποτε άνθρωπος στην πορεία της ζωής του. Η θλίψη όταν προβάλλεται γίνεται βορρά από το σύνολο μέσω των τηλεοπτικών και κοινωνικών δικτύων και στοχεύει στην προσέλκυση των λυπημένων emoticons , του οίκτου σε μετάφραση απέναντι στο ''θύμα'' και τον ανόητο εφησυχασμό, ότι το ''κακό'' συνέβη σε κάποιον άλλον ''καημένο'' και όχι σε εμένα, ευτυχώς.
Αξίζει να σημειωθεί σαν γεγονός ότι ακόμη και η φυσιολογική κατάθλιψη κατά τη διάρκεια του πένθους, στο νέο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών ( DSM 5) έχει κωδικοποιηθεί ως παθολογική καθώς και το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο ως παθολογία. Για όλα δίνονται αντίστοιχες φαρμακευτικές αγωγές, για να είναι ο άνθρωπος χαρούμενος ή καλύτερα, για να παραμείνει μια καλοσυντηρημένη παραγωγική μηχανή. Οι ρυθμοί πλέον της παγκόσμιας παραγωγής δεν επιτρέπουν τις φυσιολογικές διαδικασίες της ζωής .
Το χειρότερο είναι ότι πολλοί άνθρωποι πείθονται ότι η κατάθλιψή τους είναι παθολογική και για αυτό νιώθουν περισσότερες ενοχές κάτι που ενισχύει την κατάθλιψη και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται .
Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή
Στις ψυχοθεραπείες , ο θεραπευτής έχει να δώσει χώρο και χρόνο στο πρόσωπο που έχει απέναντί του να αναγνωρίσει τη δυσκολία ή να θρηνήσει. Το αυθεντικό συναίσθημα που αναλογεί σε αυτές τις καταστάσεις είναι ο σεβασμός απέναντι σε ανθρώπους που βιώνουν κάτι που δε θα το ευχόμασταν για εμάς τους ίδιους , και κατόπιν ο σθεναρός και αμετακίνητος προσανατολισμός μας προς τη ζωή και προς τη μάχη για την υπέρβαση αυτών των καταστάσεων.
Εάν κάποιος έχει χάσει την εργασία του, τον σύντροφό του ή έχει ασθενήσει δεν μπορούμε να του λέμε ότι η ζωή είναι ωραία, φέρνοντας ως παράδειγμα τα πολύ ωραία quotes και τα θετικά τσιτάτα.
Μόνο δέος έχει να αισθανθεί ο θεραπευτής μπροστά στους ανθρώπους που παλεύουν ζόρικες καταστάσεις.
Η αληθινή θεραπεία ξεκινάει όταν αναγνωρίσει ο θεραπευόμενος το «μαύρο» και τη δυσκολία και προσπαθήσει να προχωρήσει πέρα από αυτή, και όχι να την κουκουλώσει.
Τα θετικά quotes παρακινούν προσωρινά, αλλά δεν θεραπεύουν
Πολλές φορές αυτά τα τσιτάτα προσφέρουν μια επιφανειακή ανάταση και ένα τρόπο προσωρινής διαφυγής, ενώ η ουσία είναι να αναγνωρίσουμε τη δυσκολία, να της δώσουμε το χώρο που της αναλογεί και να δούμε πώς μπορούμε να την υπερβούμε.
Στη θεραπευτική διαδικασία αυτό που κάνουμε είναι να αναγνωρίζουμε το πρόβλημα ,αλλά να προχωράμε πέρα από αυτό. Δεν εστιάζουμε στο «γιατί» της κατάστασης, αλλά στο «πώς» θα την κατανοήσουμε.
Ξεκινάμε με δεδομένο ότι δεν έχουμε κάνει συμβόλαιο ότι όλα στη ζωή θα είναι καλά.
Αντί να λέμε «γιατί σε εμένα;» ας σκεφτούμε το «γιατί όχι σε εμένα;».
Αντί να εστιάζουμε στο πως προέκυψε η δυσκολία (από τη παιδική μας ηλικία, από τη μητέρα, τον πατέρα ή τον συνάδελφό μας) ας δούμε πως εμείς οι ίδιοι την αντιμετωπίζουμε και ας αναγνωρίσουμε τη δική μας ευθύνη στο πως θα «κερδίσουμε» από αυτή τη δυσκολία.
Όταν αφήσουμε στον εαυτό μας το περιθώριο να μην είναι συνέχεια χαρούμενος και να το βγάζει στα stories στα social media ,τότε θα περάσουμε σε μία φάση ενδοσκόπησης και θα αναζητήσουμε τις πραγματικές λύσεις, ο καθένας για τον εαυτό του.
