Ο ψυχοθεραπευτής ακούει με σεβασμό την ιστορία του δυνάμει θεραπευόμενου, την "βλέπει" με τα μάτια του θεραπευόμενου και έπειτα την "ξαναδιαβάζει", την αφηγείται ,στη "γλώσσα" του θεραπευόμενου , με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει διεξόδους και προοπτική.
Ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να δει τον θεραπευόμενο στην εξέλιξή του, στην προοπτική του. Μπορεί να του φωτίσει τη δυναμική που έχει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι του χαρίζεται.
Αναγνωρίζει τα τα σκοτεινά του σημεία και τα φέρνει στο φως, δεν τα φοβάται γιατί γνωρίζει ότι δεν είναι ταυτόσημα με το πρόσωπο που έχει απέναντί του.
Μπορεί να αναγνωρίσει ότι οι δυσλειτουργικές συμπεριφορές δεν είναι το ίδιο το πρόσωπο στην ολότητά του. Αποκαλύπτει τις δυσλειτουργίες , τις επεξεργάζεται μαζί με τον θεραπευόμενο.
Δεν παραβλέπει την παθολογία, αλλά έχει στραμμένο το βλέμμα στην υγεία του προσώπου.
Ο ψυχοθεραπευτής επεξεργάζεται αδιαλείπτως και αφουγκράζεται ταυτόχρονα , κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, το πρόσωπο που έχει απέναντί του.
Η ηρεμία που έχει εξωτερικά εμπεριέχει μια πλήρη εγρήγορση και μια συνεχή ζύμωση σκέψεων και συναισθημάτων.
Ο ψυχοθεραπευτής υπηρετεί . Αποτίνει κάλεσμα του προσώπου προς το υγιές , το λειτουργικό υπάρχειν, χωρίς να "σύρει" , χωρίς να κατευθύνει.
Αγκαλιάζει, δίχως να σηκώνει. Καμαρώνει, δεν ανέχεται τον θεραπευόμενο.
Ο ψυχοθεραπευτής κερδίζει. Αλλάζει και ο ίδιος από τη συνάντηση με το άλλο πρόσωπο.
Συγκινείται, βιώνει μαζί. Επιθυμεί. Σέβεται. Εκτιμά.
Σκύβει με δέος μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Μετέχει συχνά στο θαύμα της αλλαγής .
