Μόδα ή συνειδητοποιημένη απόφαση με στόχο την αναζήτηση ενός λειτουργικού τρόπου ζωής; Είναι γεγονός ότι πλέον οι άνθρωποι χτυπούν όλο και συχνότερα την πόρτα του ψυχοθεραπευτή. Μερικοί από τους πιο συνήθεις λόγους που οδηγούν κάποιον στον ψυχοθεραπευτή, είναι ένα σύμπτωμα, μία απώλεια, ένας χωρισμός ,είτε η είσοδος σε μία νέα φάση ζωής. Συμπτώματα όπως οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, η κατάθλιψη , διαταράσσουν την «κανονικότητα» στη ζωή του ατόμου και το ωθούν στο να αναζητήσει και να επεξεργαστεί τα αίτιά τους, ώστε να δώσει μία λύση.
Ενώ στο πρόσφατο παρελθόν η ψυχοθεραπεία θεωρείτο ταμπού, σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τη συνδρομή των ειδικών ψυχικής υγείας . Στο χρονικό αυτό σημείο ελλοχεύει ο κίνδυνος η ψυχοθεραπεία να μετατραπεί σε μόδα, σε «κατανάλωση» επιφανειακών «ψυχολογίστικων συμβουλών». Ειδικά όταν υπηρετείται από επαγγελματίες που δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα, η ψυχοθεραπεία μπορεί να καταλήξει το λιγότερο αναποτελεσματική.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών υπάρχει μια υπερβολική προβολή του επαγγέλματος του ψυχοθεραπευτή μέσα από την τηλεόραση και τα social media. Ωστόσο συχνά προβάλλεται ένα στερεότυπο του ψυχολόγου, ενώ παράλληλα λείπει η έγκυρη ενημέρωση για τους όρους και τα κριτήρια με βάση τα οποία η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι βοηθητική, καθώς και για το τι έχει να περιμένει κάποιος όταν απευθύνεται σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Εάν η ψυχοθεραπεία γίνει με σωστούς όρους, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για ενδοσκόπηση και επίλυση εσωτερικών συγκρούσεων και να ανακουφίσει το άτομο από τη δυσφορία που βιώνει στην καθημερινότητά του.
Μην πας σε ψυχοθεραπευτή αν περιμένεις ότι θα σου δώσει απαντήσεις σε διλλήματα όπως να χωρίσω ή όχι, να παντρευτώ ή όχι.
Ο ψυχοθεραπευτής δε θα δώσει ποτέ απάντηση σε διλλήματα, αλλά θα βάλει σε διαφορετική βάση τις αναζητήσεις και τις αγωνίες του ανθρώπου που τον επισκέπτεται με στόχο να γνωρίσει περισσότερο τον εαυτό του , τα λειτουργικά και δυσλειτουργικά μοτίβα συμπεριφοράς που έχει , καθώς και τα «βάρη» που «κουβαλάει» από το παρελθόν και τον επηρεάζουν στο σήμερα.
Αν περιμένεις να αλλάξεις κάποιον άλλον
Η ψυχοθεραπεία είναι ένα «εργαλείο» για όποιον επιθυμεί την προσωπική του αλλαγή. Είναι μία σχέση που σε καλεί να αναλάβεις την δική σου ευθύνη απέναντι στη ζωή . Εάν πιστεύεις ότι θα αλλάξεις τον /την σύντροφό σου, τον εργοδότη σου , τους γονείς σου , τότε πρέπει να γνωρίζεις ότι είναι ανέφικτο. Η επιθυμία για αλλαγή του άλλου είναι ουτοπική , το να αλλάξεις εσύ την ματιά σου απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις είναι κάτι που γίνεται με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας και με αρκετό κόπο.
Αν θες να το δοκιμάσεις επειδή το κάνει μία/ ένας φίλη/ος σου ή το είδες στο «story» κάποιου «influencer»
Η ψυχοθεραπεία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως trend. Είναι μία προσωπική υπόθεση και μία σημαντική δέσμευση. Δεν είναι αποτελεσματική όταν γίνεται με όρους «ας το δοκιμάσω μωρέ, τόσοι πάνε», δεν είναι ένα «προϊόν» για κατανάλωση.
Αν θέλεις απλά να "ξεφορτώσεις" στον ψυχοθεραπευτή τα "σκουπίδια" σου
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι αποτελεσματική όταν αναζητάς κάποιον μόνο για να πεις τις γκρίνιες και τα παράπονά σου. Ο ψυχοθεραπευτής σε καλεί σε ένα «συμβόλαιο αλλαγής» , εάν επιθυμείς να αλλάξεις μπορεί να γίνει βοηθητικός, εάν επιθυμείς απλά να πετάς τα σκουπίδια σου για να ξαλαφρώσεις για λίγη ώρα, χωρίς να έχεις επιθυμία να κάνεις κάτι για να μετακινηθείς ως προς τις δυσλειτουργικές καταστάσεις της ζωής σου, τότε η ψυχοθεραπεία δεν θα είναι βοηθητική.
Αν βάζεις στον σύντροφό σου το τελεσίγραφο πάμε σε ψυχοθεραπευτή ή σε δικηγόρο
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι πεδίο βολής και ανταλλαγής καταγγελιών για τους συντρόφους. Ο ψυχολόγος δεν είναι η εναλλακτική λύση αντί του διαζυγίου. Ένα ζευγάρι για να κάνει θεραπεία θα πρέπει να έχει σαφές αίτημα να δουλέψει για τη σχέση και να δεσμευτεί ότι έχει κοινή πορεία και στόχους. Ο ψυχολόγος δεν είναι διαιτητής , αλλά θα καλέσει τους συντρόφους να αναλάβουν την ευθύνη και να δουλέψουν σκληρά για τη σχέση τους.
Αν θες ο ψυχοθεραπευτής να σου φτιάξει το παιδί σου
Πολύ συχνά το σύμπτωμα του ανήλικου παιδιού ή του εφήβου φέρνει ανήσυχους τους γονείς στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή. Στις περιπτώσεις αυτές ο ψυχοθεραπευτής θα σας ζητήσει να δεσμευθείτε πρώτα εσείς σε ψυχοθεραπεία και στη συνέχεια, εάν είναι απαραίτητο, το παιδί ή ο έφηβος. Γιατί συμβαίνει αυτό, το παιδί της οικογένειας συνήθως αντανακλά τη δυσλειτουργία ολόκληρης της οικογένειας. Στόχος είναι να αλλάξει το περιβάλλον του παιδιού που παράγει το σύμπτωμα και όχι να «πέσει ο προβολέας» πάνω από το παιδί και να καταγραφεί εκείνο ως «άρρωστο». Η οικογένεια ως σύστημα έχει η ίδια τη δυνατότητα για αυτοίαση . Η συνδρομή του ψυχοθεραπευτή είναι να οδηγήσει την οικογένεια «φωτίζοντας» τις δυσλειτουργίες και τα δυνατά της σημεία στη θεραπεία και να ενδυναμώσει τους γονείς και συντρόφους ώστε οι ίδιοι να βοηθήσουν το παιδί τους.
