Θεραπεία Ζευγαριού,Μόδα ή συνειδητοποιημένη απόφαση με στόχο την αναζήτηση ενός λειτουργικού «σχετίζεσθαι» ;
Είναι γεγονός ότι πλέον τα ζευγάρια χτυπούν όλο και συχνότερα την πόρτα του ψυχοθεραπευτή . Τί ζητούν και τί προσδοκούν από τη θεραπεία ζευγαριού; Πώς συνεργάζεται ο ψυχοθεραπευτής, ώστε να είναι βοηθητικός ;
Ενώ στο πρόσφατο παρελθόν η ψυχοθεραπεία θεωρείτο ταμπού, σήμερα όλο και περισσότεροι αναζητούν τη συνδρομή των ειδικών ψυχικής υγείας . Στο χρονικό αυτό σημείο ελλοχεύει ο κίνδυνος η ψυχοθεραπεία να μετατραπεί σε μόδα, σε «κατανάλωση» επιφανειακών «ψυχολογίστικων συμβουλών», ειδικά όταν αυτή υπηρετείται από επαγγελματίες που δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα. Εάν η ψυχοθεραπεία ζευγαριού γίνει με σωστούς όρους, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για ενδοσκόπηση των δύο συντρόφων και ανάδειξη της σχέσης.
Τί φέρνει το ζευγάρι στην θεραπεία Ζευγαριού
Ένας από τους πιο συχνούς λόγους που οδηγεί το ζευγάρι στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή, είναι το σύμπτωμα του παιδιού τους. Ένα σοβαρό σύμπτωμα όπως οι φοβίες, οι ψυχαναγκασμοί, η τριχοτιλλομανία, η σχολική άρνηση, η παραβατική συμπεριφορά του παιδιού ή του εφήβου, ο εθισμός στο διαδίκτυο, διαταράσσει την «κανονικότητα» ολόκληρης της οικογένειας και ωθεί τους γονείς στο να ψάξουν και να επεξεργαστούν την αιτία του.
Το σύμπτωμα ενός παιδιού
Το σύμπτωμα ενός παιδιου της οικογένειας φένει πολύ συχνά τους γονείς στη θεραπεία ζευγαριού.
Τα ζευγάρια ζητούν βοήθεια για το παιδί, αλλά μέσω της θεραπευτικής διαδικασίας κατανοούν ότι η βαθύτερη αιτία του προβλήματος είναι η δική τους σχέση, για την ακρίβεια, η δική τους αποχή από τη σχέση.
Το σύμπτωμα αναδύει τις δυσλειτουργικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας . Αυτό που η κοινωνία θεωρεί αρρωστημένο ή προβληματικό είναι στην πραγματικότητα ένα μήνυμα που υποδηλώνει την ύπαρξη δυσκολιών και καλεί σε βοήθεια. Έτσι το παιδί στην ουσία φέρνει την οικογένεια για θεραπεία , θέλοντας να αποσυμπιέσει όλα τα μέλη της. Ο ψυχοθεραπευτής αποφορτίζει το παιδί από το ρόλο του «ασθενούς» και καλεί το ζευγάρι να αναλάβει τους ρόλους του και να ορίσει μια νέα, πιο ελκυστική πραγματικότητα για το ίδιο και τα παιδιά του.
Η απειλή διαζυγίου
Η «απειλή διαζυγίου» αποτελεί μία ακόμη αφορμή για να καθίσουν οι σύντροφοι στις πολυθρόνες του ψυχοθεραπευτή . Συχνά το δίλημμα χωρίζουμε ή δεχόμαστε βοήθεια από ειδικό, τίθεται από τον έναν από τους δύο συντρόφους. Ο ψυχοθεραπευτής αποδεσμεύεται από το «ψευτοδίλημμα» που δεν οδηγεί σε επίλυση των προβλημάτων και καλεί το ζευγάρι να πάρει την ευθύνη και να δημιουργήσει τους όρους με τους οποίους θα υπάρχει. Αποποιείται το ρόλο του διαιτητή και αποκλείει τις βολές που εξαπολύονται εκατέρωθεν . Ζητά από τους συντρόφους να δεσμευθούν σε μία κοινή πορεία . Εάν αποφασίσουν να είναι μαζί, τότε έχουν να εργαστούν και οι δύο σκληρά και να αναλάβουν το 100% της ευθύνης τους όχι απλά για να επιβιώνουν μέσα στη σχέση, αλλά για να την απολαμβάνουν με όλες τις απαιτήσεις και τις ομορφιές που προκύπτουν στην πορεία της.
Η επιθυμία επεξεργασίας της σχέσης
Στη συντροφική σχέση όπως και σε όλες τις σχέσεις οι συμμετέχοντες χρειάζεται να στοχεύουν στο αμοιβαίο κέρδος και όχι στις αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς αυτό να είναι εγωιστικό. Μία σχέση στην οποία κερδίζουν και εμπλουτίζονται και οι δύο είναι μια λειτουργική σχέση. Άλλωστε, τα ζευγάρια του σήμερα πλεονεκτούν σε σύγκριση με αυτά του παρελθόντος καθώς το «καταστατικό ίδρυσης» της σχέσης τους μπορεί να είναι η επιλογή και όχι η ανάγκη.
Τί γίνεται στην θεραπεία Ζευγαριού
Τα ζευγάρια που προσέρχονται στην θεραπεία ζευγαριού και δεσμεύονται σε μία ψυχοθεραπευτική εργασία μαζί του, καλούνται συχνά να επεξεργαστούν δυσκολίες που προκύπτουν από τους «ρόλους» τους οποίους είχαν αναλάβει στην πατρική τους οικογένεια , και οι οποίοι στο παρόν αποτελούν εμπόδιο στην συντροφική τους σχέση. Για παράδειγμα άνθρωποι που έχουν συνδιαλλαγεί με το ρόλο του φροντιστή στην πατρική τους οικογένεια συχνά δυσκολεύονται να αποκοπούν από αυτή και να δεσμευθούν εξολοκλήρου στους συντρόφους και στα παιδιά τους.
Ο ψυχοθεραπευτής στη θεραπεία ζευγαριού ,κατανοώντας την προσωπική ιστορία του κάθε συντρόφου φωτίζει τα «σκοτεινά» του σημεία, αλλά και τις επιθυμίες και τη δυναμική του προς την προσωπική ολοκλήρωση. Το πρόσωπο ολοκληρώνεται μόνο μέσα από τη σχέση και οι διαφορές ανάμεσα στους συντρόφους είναι αυτές που θα αξιοποιηθούν για να ευνοήσουν τόσο την ατομική όσο και την κοινή εξέλιξή τους. Ζευγάρι και θεραπευτής εργάζονται όχι για να ανακαλύψουν την συνταγή του «τέλειου βίου», χωρίς ζόρισμα ή εντάσεις, αλλά για να ευνοήσουν το αυθεντικό μοίρασμα ανάμεσα στους συντρόφους, την αμοιβαία ανάδειξη και την δέσμευση τους στο να ορίσουν μία απαιτητική, αλλά και συναρπαστική πορεία.
Φωτογραφία :Έργο της Βαλεντίνης Μαυροδόγλου
